CEZARY ŁAZAREWICZ: Pamięta Pan pierwszy Marsz Niepodległości?

LESZEK MOCZULSKI: Rok 1978. Kończy się msza w warszawskiej katedrze. Ludzie wychodzą z kościoła i zaczynają dołączać do już uformowanego czoła pochodu na ulicy Świętojańskiej. Zgodnie z konspiracyjną logiką, ekipy przybyłe z Gdańska i Lublina, a więc nieznane warszawskim esbekom, inicjują nową formę demonstracji opozycyjnej: marsz do Grobu Nieznanego Żołnierza. To jest nasz – opozycji niepodległościowej – pomysł na świętowanie 11 Listopada, który trzymamy do końca w tajemnicy.

Gdy rusza pochód, jestem wciąż wewnątrz katedry. Straszny tłum, nie mam żadnej możliwości wydostania się na zewnątrz. Gdy mi się to wreszcie udaje, pochód już odszedł. Biegnę na skróty pod Grób Nieznanego Żołnierza. Stoi tam duża grupa ludzi. Przemawia Jerzy Gren – ma polecenie mówić, aż nadejdzie...