Gdy tak próbujemy definiować i racjonalizować, gdy błąkamy się po pustyniach niejasnych koncepcji, gdy przewidywania ich finiszu widzą się nam raz strasznie, raz groteskowo, wypada choćby na chwilę wejść do oazy, by tamże usiąść pod liściem palmy, która nie nam odbiła, i wdać się w rozmyślania.

Zważmy, że atrybuty towarzyszące siedzeniu i rozważaniu są w naszej tzw. „kulturze” kluczowe dla interpretacji: po co siedzimy, jak i gdzie, o czym rozmyślamy i w jakiej intencji. By rzec wprost, gdy rozmyślając trzymamy w dłoni kieliszek czystej, nasze rozmyślania są kompromitujące, zaś gdy kieliszka nie ma, nasze rozmyślania są prawidłowe, godne i cnotliwe. Ta szalenie prosta klasyfikacja ułatwia, ale i zasadniczo definiuje nasze intencje, obyczaj oraz motywy naszych rozmyślań w oczach opinii publicznej. Otóż, niewątpliwie opinia publiczna w pierwszej kolejności zwraca uwagę na...