Fascynacja filmami Kieślowskiego ma podwójne źródło. Po pierwsze, uruchamia ją niezwykła tematyka cyklów "Dekalog" i "Trzy kolory". Cykle te czynią Dziesięć Przykazań oraz hasła Rewolucji Francuskiej kamieniem probierczym miar etycznych i tłem refleksji na temat utopii, które w wieku indywidualizacji i samorealizacji podupadły, stając się splotem rezygnacji i zniechęcenia, względności i deziluzji.

Kieślowski pokazywał erozję zachodnich norm moralnych w społeczeństwach nowoczesnych, unikał jednak postawy naprawiacza świata i w technice opowiadania - implikującej wielość odczytań - konsekwentnie uchylał się od interpretacji, przez to dopiero ją umożliwiając. Z drugiej strony umiał z nieporównaną siłą uchwycić chwile prawdy. Czy to pod względem wyjątkowości cyklu filmowego, czy też przemyślanej, złożonej konstrukcji bądź wyrafinowanej formy estetycznej -...