Bronisław Małek trafił do szpitala z bocznicy kolejowej. Spał, jak należy: w wagonach sypialnych. Koledzy zadzwonili na pogotowie, kiedy stwierdzili, że w nodze Bronka zalęgły się robaki. Takie, jak w zepsutym mięsie. Małek mówi, że w życiu nie podpisałby zgody na ucięcie nogi. - Żebym dał radę iść, żeby noga nie była spuchnięta, to bym zgody nie podpisał. Wolałbym, żeby mnie szlag trafił, niż zostać bez nogi - mówi.

Ale iść nie dał rady. Podpisał. Obcięli. Teraz myślą, co dalej, bo w szpitalu długo trzymać go nie można. I tak leży już dwa miesiące, a nie jest ubezpieczony. Bez ubezpieczenia nie przysługuje mu darmowa proteza. A opłatę za szpital długo jeszcze mogą ściągać z zasiłków z opieki społecznej.

Małek mówi ładną polszczyzną. Dużo czyta: parapet szpitalny przy jego łóżku zawalony książkami, podarowanymi przez lekarzy. Przez wiele lat...