"Tym, co charakteryzuje strukturę myślenia i prawdy w świecie zachodnim, jest dystans dzielący początkowo człowieka i świat idei, pośród których wybierze on swoją prawdę. Człowiek jest wolny i samotny wobec tego świata. Wolny jest do tego stopnia, że nie może nie przekroczyć tego dystansu, nie dokonać wyboru. Sceptycyzm jest podstawową możliwością zachodniego ducha. A kiedy już dystans zostanie przekroczony, a prawda uchwycona, człowiek zachowuje jednak swoją wolność. Może powrócić do siebie i ponownie dokonać wyboru. W afirmacji lęgnie się już przyszła negacja. Owa wolność stanowi o całej godności myślenia, lecz skrywa również niebezpieczeństwo. W odstęp dzielący człowieka od idei wślizguje się kłamstwo. Myślenie staje się grą. Człowiek znajduje upodobanie w swojej wolności i nie zdaje się ostatecznie na żadną prawdę. Przeobraża możność wątpienia w brak przekonań. Niewiązanie się z jakąkolwiek prawdą pociąga za sobą niechęć do osobistego angażowania się w tworzenie wartości duchowych. A skoro szczerość staje się niemożliwa, kończy się wszelki heroizm. Cywilizacja zostaje opanowana przez to wszystko, co nieautentyczne, przez środki zastępcze w służbie interesów i mody. Takiemu społeczeństwu, które traci żywy kontakt ze swoim prawdziwym ideałem wolności, przyjmując jego zdegenerowane formy i które nie dostrzegając, że dążenie do tego ideału wymaga wysiłku, zadowala się przede wszystkim własną wygodą - otóż takiemu społeczeństwu germański ideał człowieka jawi się jako obietnica szczerości i autentyczności. Człowiek nie stoi już wobec świata idei, spośród których może wybierać swoją własną prawdę na mocy suwerennej decyzji swego wolnego rozumu - jest związany z niektórymi z nich, tak jak związany jest przez fakt swoich narodzin z tymi wszystkimi, którzy są jego krwi. (...) Rasizm nie przeciwstawia się jedynie temu czy innemu szczególnemu elementowi kultury chrześcijańskiej i liberalnej. W grę wchodzi samo człowieczeństwo człowieka".