Jego unikowe pseudowyjaśnienia, że nie wiedział ani do kogo jedzie, ani z kim jedzie, ani kto obok niego siedzi, ani co to wszystko razem znaczy, przypomniały mi epizod z czasów II Rzeczypospolitej, okres pomiędzy Rapallo i Locarno. Kiedy w 1922 roku Niemcy i Rosja Sowiecka zawarły układ w Rapallo, Naczelnikiem Państwa był jeszcze Piłsudski, a ministrem spraw zagranicznych - Gabriel Narutowicz, który wkrótce miał zostać prezydentem, a następnie zginąć z ręki Niewiadomskiego. W oczach Piłsudskiego nawiązanie przez Niemcy stosunków handlowych, a potem i wojskowych z Rosją, stanowiło - tak się wyraził w gronie swych generałów - śmiertelne zagrożenie naszej niepodległości. Zagrożenie to uległo jeszcze wzmocnieniu po konferencji w Locarno w 1925 roku, która gwarantując trwałość granic Niemiec z Francją i Belgią, nie uczyniła tego wobec Polski ani Czechosłowacji.

...