Od zawsze chciałam poznać swoją mamę biologiczną i od zawsze wiedziałam, że jestem przez nią kochana. I że będę jej szukać – mówi Marta.

24 lata temu matka Marty zrzekła się jej w szpitalu. Rodzina, która ją adoptowała, wiedziała tylko tyle, że kobieta była młoda i nie została zgwałcona (to ważna informacja ze względu na możliwą traumę prenatalną). Poza tym – pustka. Zgodnie z polskim prawem rodzina adopcyjna nie wie nic o biologicznej, a biologiczna – o adopcyjnej.

Rodzice Marty nie robili z adopcji tajemnicy – od małego wiedziała, że „choć nie jest z brzuszka, to z serduszka”. Szybko zauważyła, że różni się od reszty rodziny. Nie tylko wyglądem, ale i sposobem myślenia czy przeżywania. – Miałam momenty, że było mi z tym ciężko – wspomina. – Czasami pytałam rodziców, czy wiedzą coś o mojej biologicznej mamie. Wtedy widziałam łzy, ale nie wzruszenia, tylko zakłopotania...