Rynek w Krakowie był pusty, kramy, oberże i łaźnia zamknięte z powodu zarazy. Obiad zjedliśmy u rektora Sebastiana (...). Podał piwo zmieszane z aqua vitą i z zadowoleniem mówił o dobrych stronach dopustu Bożego. Strach przed morem sprawił, że na ulicy nie zobaczysz ani jednego studenta, pijanego czy trzeźwego, ani żebraka, ani kurwiszona. Trzeba też wiedzieć, że ze zmarłych z powodu plagi siedmiuset trzydziestu krakowian większość to heretycy”...

Sebastian Janeczka z Kleparza istniał naprawdę i był rektorem uniwersytetu w latach 1563-64, choć nie wiem, czy – jak w powieści – zsuwał się pod koniec uczty pod ławę i tam zasypiał. Jesteśmy więc w połowie XVI stulecia, legat papieski i orędownik kontrreformacji Giovanni Francesco Commendone podróżuje po Polonii, która „niemal co dzień wyrzyguje na świat odrażające bękarty herezji” i w której wpływy Watykanu mocno osłabły. W ...