Żyjemy w niebezpiecznych i wspaniałych

czasach, kiedy rozpaczliwie splatają się z sobą

koniec jednego świata i narodziny innego.

Fernand Léger

Warto zatem zacząć od formy wystawienniczej. Podstawą sukcesu była, jak się wydaje, nieograniczona przestrzeń, oddana do swobodnego zagospodarowania autorkom projektu, Violi Damięckiej i Żanecie Govenlock. Umiejętnie operując światłami, budują dramaturgię, akcentują starannie prezentowane obiekty. Wystawa ma charakter jednoznacznie chronologiczny, ale ten rytm niczego nie wymusza, niczym nie obciąża, przeciwnie - staje się pomyślnym prądem, unoszącym nas po salach Zachęty.

Czemu tak mocno akcentuję zalety tej ekspozycji? Z prostego powodu: w ostatnich czasach nie mogłem napisać nic dobrego o sposobach prezentowania sztuki w polskich muzeach i galeriach....