1

Nie twierdzę, że to wystarczy, by wypowiadać się o stanie szkolnictwa wyższego i proponować drogi wyjścia z zapaści, w jakiej to szkolnictwo się znajduje. Chciałem tylko powiedzieć, że dostatecznie długo przyglądam się codziennemu funkcjonowaniu konkretnej uczelni, by przysłuchiwać się z rozpaczą dyskusji rozpoczętej jakiś czas temu przez „Gazetę Wyborczą”.

2

Skąd rozpacz? Po pierwsze stąd, iż dzisiejszy kryzys jest w znacznej mierze skutkiem ogromnego i zasadniczo słusznego wysiłku przebudowy szkolnictwa, podjętego na początku lat 90. Należało zwiększyć ilość studiujących, należało zwiększyć ilość szkół wyższych; nikt nie mógł przewidzieć, że nie da się kontrolować nieuniknionego spadku poziomu kształcenia; nikt nie mógł przewidzieć, że Polska nie będzie w stanie zapewnić pracy tak wielkiej liczbie młodych ludzi z dyplomami...