Takich ksiezy nam trzeba.....

W tym pięknym tekście szukałem czegoś o wspólnej modlitwie księdza, rabina i imama. Nie znalazłem, zresztą, o co mieliby się modlić? Nawet aby Boga wspólnie pochwalić, trzeba Go wspólnie nazwać. Mam takie marzenie: aby tacy trzej jednym głosem wołali: Przyjdź królestwo Twoje! Niby jest blisko, a tak długo czekamy.

Niesamowity ksiądz! Bardzo Pani dziękuję za ten znakomity tekst. Pozdrowienia serdeczne! PS. Polecam rekolekcje z ks. Piotrem z Białegostoku: https://youtu.be/kh3LnBqE8rg

Ciekawa postać, ciekawy tekst. Tylko nazwanie księdza prawosławnego "popem" trochę razi, to pejoratywne w j.polskim określenie powinno chyba z niego zniknąć, nie mówiąc już o tym, że kompletnie nie pasuje mi do rzeczywistości bliskowschodniej. Chyba, że się mylę i tamtejsi chrześcijanie obrządku wschodniego tak nazywają swoich księży?

ciekawa uwaga... u nas na Śląsku Cieszyńskim dużo ewangelików, kiedyś było normalne, że mieli pastorów, potem sami przeszli na księży ale nikt się nie obrazi za pastora - nie mam doświadczenia z prawosławiem więc zerknąłem do WP: "Dawniej używano nazwy pop jest to termin ogólnosłowiański, od popъ -a, stąd też w węgierskim pap, zapożyczone prawdopodobnie ze staro-wysoko-niemieckiego pfaffo („kapłan”). W języku staropolskim słowu ksiądz odpowiadał właśnie pop (np. w Psałterzu floriańskim 70, 77; 109,5; 131,9; 131,17, czy Pirzwy pop Lasota – Sylwester I [pirzwy – pierwszy, Lasota – od łac. silvester – leśny] w „Pieśni o Wiklefie”) do II połowy XIV wieku w Małopolsce i na Śląsku i do pierwszej połowy XVI wieku w Wielkopolsce i Mazowszu; w XVI–XVII w. było też nazwaniem figury (gońca) w szachach np. Pop jeden słucha Królowej spowiedzi... – Jan Kochanowski „Szachy”; stąd liczne w Polsce nazwy miejscowe typu Popowice czy Popowo. W 1774 cesarzowa Maria Teresa Habsburg zmieniła na terenie Galicji nazwę Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego z „unicki” na „greckokatolicki”, zakazano również stosowania określenia „pop” na rzecz księdza i proboszcza. Od XIX w. czynniki kulturowe i historyczno-polityczne przyczyniały się do ujemnego nacechowania wyrazu pop. Dodatkowo w zaborze rosyjskim zaznaczał się związek popa (jak każdego urzędnika carskiego) z rusyfikacją. Propaganda bolszewicka wzmocniła jeszcze pejoratywne znaczenie tego słowa i współcześnie bywa ono odbierane jako obraźliwe, choć ani Słownik Języka Polskiego PWN, ani Wielki Słownik Języka Polskiego nie kwalifikują go jako nacechowanego ujemnie."