Niemal 10 lat temu, w czerwcu 1999 r., Bundestag podjął uchwałę o budowie w Berlinie Pomnika Pomordowanych Żydów Europy - po wieloletniej dyskusji, czy pomnik taki w ogóle stawiać, a jeśli, to jak ma wyglądać. Także mniej więcej 10 lat temu pojawiły się w Niemczech pierwsze sygnały, świadczące o rosnącym zainteresowaniu własnymi ofiarami wojny; w kolejnej dekadzie ten trend miał się pogłębić.

Również 10 lat temu, w marcu 1999 r., nowa i szerzej nieznana przewodnicząca Związku Wypędzonych Erika Steinbach zgłosiła pomysł zbudowania w Berlinie miejsca pamięci poświęconego ludziom określanym zbiorowo mianem: wypędzeni (aby uniknąć takich czy innych konotacji, mówmy tu: wygnańcy). Czyli kilkunastu milionom Niemców, którzy po 1945 r. utracili domy w Europie Środkowej i Wschodniej.

Niemieccy historycy i politycy do dziś spierają się, czy w trakcie...