Zapytałem Bogdana Białka o to, czy jest szczęśliwy, czy wiara daje mu szczęście.

Odpowiedział anegdotą o de Gaulle’u. Gdy pewien dziennikarz zainteresował się, czy generał zmierza do szczęścia, ów zareagował: – Ma mnie pan chyba za idiotę! – To dla mnie puste pojęcie. Życie jest mozołem, a nie dążeniem do szczęścia – dodaje Białek.

Dla redaktora naczelnego „Charakterów” i prezesa Stowarzyszenia im. Jana Karskiego, od lat aktywnego w życiu społecznym, szczęście nie jest powodem do namysłu nad sobą. Nie rozmawiało się o nim w domu. „Zapytałem kiedyś Ojca, czy jest szczęśliwy. Był zmieszany, nie wiedział, co ze sobą zrobić, jego oczy co chwila spotykały się z moimi, ale zaraz uciekały, wracały i uciekały” – pisał cztery lata temu w „Więzi”.

Ważniejsza jest zgoda na rzeczywistość; taką jaka ona jest. A także ufność – o której opowiedzieć trudniej, niż ją odczuć....