Mianowicie okazało się – aż tu nagle! – że „Korona królów” jest familijnym serialem o rodzinie „najwybitniejszego władcy w dziejach Polski – Kazimierza Wielkiego”. Treść w cudzysłowie jest treścią promocyjną TVP, równie kontrowersyjną co cała TVP oraz zdecydowanie mniej kontrowersyjną niż sam prezes Jacek Kurski, którego oczkiem w głowie jest wzmiankowany tele-epos. „Od dwudziestego odcinka robi się fascynująco” – powiedział prezes, i trudno o stwierdzenie bardziej uczciwie obiecujące, zważywszy że dwudziestego odcinka jeszcze nie ma. Nie mogąc obejrzeć od razu dwudziestego odcinka, skazany byłem na odcinek pierwszy.

Na początku serialu leci w uszy starosłowiańska muzyka oraz dym, a przed dymem obraca się szczodrze wyposażona korona. Dlaczego korona? Tego jestem w stanie się domyślić. Dlaczego wokal jest czysto damski? Bo Polska jest kobietą. Nie wiem tylko, dlaczego Polska...