Krąży opowieść, jak to dwóch sędziwych dominikanów prowadziło ze sobą rozmowę. Pierwszy mówi: „Ojcze, przyjechali goście z Łodzi!”. Na co drugi z zaciekawieniem: „Co? Złodziej?”. „Nie! – protestuje pierwszy. – Nie mówię, że są młodzi”. Wydaje się, że tak nieraz wyglądają dyskusje w Kościele. Mówi się wiele, ale jednak jakoś „obok”. I przeszkodą nie jest podeszły wiek czy przytępiony słuch, lecz brak dobrej woli oraz nieumiejętność słuchania. Okazuje się wówczas, że na drugi plan schodzi to, „co” ktoś powiedział, a zaczyna dominować, „kto” za tym stoi oraz, czy „dana opinia” wspiera właściwą (czyli moją) pozycję. Takie przeciąganie liny budzi oczywiście różne emocje, zwłaszcza gdy dyskusja toczy się o liturgii, a medium to fora internetowe.

Nie inaczej było kilkanaście dni temu, gdy po wygłoszeniu przemówienia do uczestników 68. włoskiego Krajowego Tygodnia Liturgicznego...