Niewysoka Giorgica pochyla się, by zapalić żółtą świecę. Dolewa też oleju słonecznikowego do łampadki. Po drodze do Wełestowa wstąpiliśmy do kapliczki Matki Bożej z przyblakłą ikoną Tej, Która Wskazuje Drogę. W środku metalowy krzyż i kilka niekanonicznych obrazów, w tym malunek wykonany jakby dziecięcą ręką.

Giorgica jest moją przewodniczką – prowadzi mnie do kobiety, która wybudowała cerkiew. Droga przypomina koryto wysuszonej rzeki, zatopione w zieleni. Na jej końcu znajduje się dom Bilijany.

Wchodzimy do salonu typowo dla Macedonii połączonego z kuchnią, tak jak muaebet (z tureckiego – „rozmowa”) zawsze łączy się na Bałkanach z piciem kawy.

Proszę, żeby Bile opowiedziała mi o Jasnej Środzie (maced. Rusa Sreda).

– O świętej Rusej Sredzie – Bile ciężko stąpa, utykając na jedną nogę, ale mnie nakazuje, żebym usiadła przy stole. Przynosi...