Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Jest to scena wysoce emblematyczna. Wokulski niby umie parę słów powiedzieć, ale Szekspira by nie poczytał. Izabella też Szekspira by nie poczytała, ale nie znaczy to, że ma nie flirtować z kim innym. Totalne nieporozumienie, bo choć niby mówią tym samym językiem, to jest to język całkowicie obcy.
Mówię: scena emblematyczna, bo przypomina polską scenę publiczną. Niby rozmawia się tym samym językiem, ale nie dość że okazuje się to język obcy, to jeszcze nic nikogo z mówiących tym obcym językiem nie łączy. Wystarczy popatrzeć na cały ubiegły rok. Wszyscy na wszystkich warczą, wieszają psy, szkalują, napadają, obrażają się. Zwłaszcza obrażają. "Dziennik" na "Wyborczą", "Wyborcza" na "Dziennik", PiS na PO, PO na PiS, lustratorzy na anty-lustratorów, nawet Kościół zaczął psioczyć na Kościół, co kto nie powie, to drugi już leci i jeszcze mocniej wywija pięściami. Można oszaleć.
Nie ukrywam, że przez cały rok starałem się jakoś wprowadzić nutę rozluźnienia do całego tego bałaganu, obśmiewać - dla zdrowia - wszystkie naburmuszone strony, także i siebie nie pozostawiając poza zbawiennym działaniem ironii. Ale jakoś mi zabrakło już motywacji (pewnie talentu nie starczyło), bo pisanie felietonów zamiast przynosić radość, coraz częściej wpędzało mnie w stan przygnębienia, że znowu to samo, znowu to samo, nic nowego pod polskim słońcem, nie ma wielkich nadziei na rozmowę. Że niby w ciekawych czasach żyjemy? Tego rodzaju satysfakcję i gratyfikację z nią związaną zostawiam innym felietonistom.
Choć nie żegnam się z "Tygodnikiem", opuszczam miejsce na ostatniej stronie, które łaskawa Redakcja wydzierżawiła mi na jakiś czas, pod zastaw sporego ryzyka. Czas ten dobiegł końca, jak wszystko na tym świecie. Napisałem felietonów gorszych i lepszych cały tomik, teraz zabieram się do innej pracy. Dziękuję gorąco wszystkim czytelnikom, których - wiem to i wielbię - jest wcale niemało. Wszystkich moich adwersarzy zapraszam teraz do dyskusji z moimi książkami: będą mieli nieraz jeszcze okazję, by zademonstrować swoją przenikliwość.
