W wierszu Sylvii Plath pod tytułem „Dziecko” każde słowo jest na swoim miejscu:

Twe jasne oko jest czymś nieskończenie pięknym.
Chcę wypełnić je tęczą barw i stadem kaczek,
Zwierzyńcem nowości,

Dla którego obmyślasz nazwę -
Kwietniowa śnieżyczko, indiańska fajko,
Mała

Łodyżko bez zagięcia,
Sadzawko, w której powinny odbijać się
Wspaniałe i klasyczne obrazy

A nie to niespokojne
Załamywanie rąk, to ciemne
Sklepienie gwiazd.

(przełożyła Teresa Truszkowska)

Wiersz jest sugestywny i prawdziwy. Zupełnie inaczej niż słynny niegdyś wers Williama Wordswortha, angielskiego poety: „Dziecko jest ojcem człowieka”. Kto dziś czyta jego słowa, tylko przez grzeczność nie przeczy. Bardziej do sensu wydaje mu się zdanie: dziecko jest lustrem człowieka. Przyzwyczajony do ujęć...