Gdzie był Napoleon, tam była wojna” – gorzkie zdanie, ale przecież prawdziwe. Tak niemiecki historyk Andreas Platthaus podsumowuje dokonania cesarza Francuzów w swej książce „1813 – die Völkerschlacht und das Ende der alten Welt” („Rok 1813 – bitwa narodów i koniec starego świata”; wyd. Rowohlt Berlin), jednej z wielu, które ukazały się ostatnio w Niemczech, punktualnie na dwusetną rocznicę rzezi pod Lipskiem.
„Mars, bóg wojny, zstąpił na ulice Lipska” – pisze Platthaus. W istocie, choć w oczach Polaków – tych żyjących 200 lat temu i tych współczesnych – Napoleon jawi się jako ten, z którym wiązano nadzieje na odzyskanie wolności, to dla ówczesnych Niemców – i nie tylko Niemców, lecz dla większości Europejczyków sprzed 200 lat – był on bez wątpienia najbardziej znienawidzonym człowiekiem na Starym Kontynencie. A także – dodajmy – nie uosobieniem, lecz zaprzeczeniem...