Mężczyzna, który je obserwuje, wygląda z daleka, jakby nosił mundur z odznaczeniami. Dopiero kiedy robię mu zdjęcie i powiększam jego sylwetkę, widać, że to nie mundur, lecz sweter w wymyślne wzory.

Jest gorąco, ale dzień wcześniej padało i na plastikowach krzesełkach wciąż jeszcze są niewielkie kałuże. Siadam na brzeżku, w cieniu, do odjazdu pociągu mam ponad godzinę. Dworzec w rumuńskiej Toplicy przypomina małe dworce w Polsce: poczekalnia nie była odnawiana od lat, szalety wyglądają tak, jakby spadła na nie bomba. Ale pani w kasie jest miła i mówi płynnie po angielsku. Nad peronem kołyszą się flagi Rumunii i Unii Europejskiej.

Kiedy nie palisz, musisz się modlić albo obserwować, inaczej nie wypełnisz tego pustego czasu niczym. Tu jeszcze pusty czas istnieje, ludzie z nudów gapią się na to, co w zasięgu wzroku, uśmiechają się do siebie, zagadują. Ich dzieci nie mają w...