O. TOMASZ DOSTATNI OP: Tomaszu, chciałbym porozmawiać o przyszłości „otwartej” formacji katolickiej w Europie i w Polsce. Tej kojarzonej z mocnym ugruntowaniem intelektualnym, nie zaś z kulturowym dziedzictwem postaw egzystencjalnych i wiary. Tej, która może czasem jest zagrożona indywidualizmem jako mniej nastawiona na dawanie świadectwa i zdystansowana od wspólnoty. Z drugiej strony: świadoma siebie samej i dlatego mniej narażona na kulturową urawniłowkę – cały ten konglomerat biznesowo-medialny, który sączy nowe wzorce.
KS. TOMÁŠ HALÍK: Cieszę się, że będziemy używać tych dwóch pojęć: Kościół otwarty i Kościół ludowy, czy może: tradycyjny. To coś innego niż utarte klisze: Kościół konserwatywny i progresywny. W tym drugim opisie nie utożsamiam się ani z tradycjonalistami, ani z progresistami.
Dlaczego? Bo myślę, że oba te...