10 lutego | Kochany Jerzyku, nie odzywałem się – pisze pan Trąba – bo choroby jedna po drugiej i jedna gorsza od drugiej szły przeze mnie jak ruski wywiad przez Polskę. Byłem pewien, że zadusi mnie kolejna zaraza, nie miałem sił i ochoty na korespondencję. Zdawać sprawę z choroby to chorować raz jeszcze – ja takim rzeczom – nawet jakby chorobą była miłość – nie daję rady. Ciebie – odnoszę nieodparte wrażenie – bawi to setnie. Jeśli tak – pół biedy. Niestety niektóre twoje kawałki sprawiają żałosne wrażenie – piszesz, jakbyś się użalał nad sobą w sensie ścisłym, zabawy albo choćby jakiego cudzysłowu ani widu, ani słychu. Nie muszę dodawać: jest to absolutnie niedopuszczalne, tzn. jest dopuszczalne w jednym jedynym wypadku: gdy mianowicie jesteś zdrów. Rozumiesz?
Użalać się nad własną zapaścią przystoi tylko wtedy, gdy jest ona fikcją – i tak jest w tym ryzyko,...