Notatka z podróży po Morzu Karaibskim, którą Andrzej Bobkowski drukował w drugim numerze „Tygodnika Powszechnego” z 1950 r., kołacze mi w głowie. Dwa zdania zakodowały mi się jako opis pojęcia „daleko”, mrożący lapidarnością.

Alfa Centauri to gwiazda widoczna na południowym niebie – na północy dostrzega się ją tylko do 29 równoleżnika. Jest bardzo jasna – ale to jasność lodowata, metaliczna. Jakby gwiazda ciągle przypominała: „Nie zachwycaj się tak bardzo. To, co widzisz, jest jedynie refleksem przeszłości. A teraz? Być może jestem zupełnie inna. Dowiesz się za cztery lata, gdy moje dzisiejsze światło dotrze do Ziemi. O ile oczywiście będziesz patrzył jeszcze na południowe niebo w kierunku Alfa Centauri, o ile jeszcze będziesz”.

Statek na Morzu Karaibskim, w kieszeni bilet w jedną stronę, wzrok wbity w przestworza. Jesteśmy na innej półkuli! Czego by nas nie uczyli w...