Marząc o długowieczności, którą uważano wtedy za wyraz Bożej opieki i błogosławieństwa, psalmista wyrażał pragnienie, aby dobroć i łaska znaczyły jego codzienność. Nie marzył o nadzwyczajnych sukcesach, nie chciał imponować kolekcją życiowych łupów, które ceniło ówczesne środowisko. Wystarczała mu niewidzialna łaska i dyskretny ślad dobroci. Wystarczało mu to, że mógł zaliczać się do grona Bożych domowników i w poczuciu bliskości Boga odnajdywać sens i piękno długiego życia.

Naszemu pokoleniu udało się wypracować techniki, które w imponujący sposób przedłużają życie ludzkie. Równocześnie zaś w dyskusjach o jakości życia przesuwamy uwagę ku wartościom, które mają za nic świat dobroci i łaski. Miejsce tych ostatnich zajmuje urynkowiony świat walki o byt, opisywany w kategoriach ekonomicznego zysku lub fizycznej tężyzny. Nie potrzeba już wtedy troszczyć się o ...