Plakaty są fioletowe. Wiszą w całym Izmirze, prawie trzymilionowej metropolii nad Morzem Egejskim. Są naprawdę wszędzie: od zamożnej Karşıyaki po ubogie przedmieścia i wszystkie miejscowe uczelnie. Nieco zbyt ciemne tło odwraca uwagę od treści.

Ale patrząc z bliska, od razu można pojąć, o co chodzi. Postać kobiety z wyciągniętą pięścią sugeruje jakąś dużą akcję nawet tym, którzy nie znają tureckiego.

Przed afiszem zatrzymują się dwie panie, które właśnie wyszły z popularnej kawiarni Sevinç. – Do czego to doszło w tym kraju – komentują bardziej przygnębione niż zdenerwowane. Podchodzę bliżej i już wiem, że miałam rację. „Powstrzymać przemoc wobec kobiet – ruszają kursy samoobrony!”. Pod napisem dziwny znaczek: kółko z krzyżykiem – symbol płci żeńskiej – z tym że „ubrany” w czapkę czarownicy.

– Bo my jesteśmy czarownicami – słyszę, gdy dzwonię na podany numer...