Zgadzam sie, ze dzieci i mlodziez sa ofiarami dyskryminacji. Mam tylko jedno pytanie: jak daleko ma siegac emancypacja dzieci? Do prawa o samostanowieniu?

jest kilka logicznych sprzeczności w artykule - zakaz wstępu dla osób poniżej któregoś roku życia nie jest dyskryminacją - istnieją legalne miejsca, do których dzieci nie powinny choćby zaglądać (puby, peep shows, etc). Omawiana jest raczej cenzura. Dodatkowo, w kontekście dzieci w restauracji, Autorka popełniła spore nadużycie "właściciele restauracji zakładają (...)" - nic nie muszą zakładać, po prostu prowadzą lokal dla dorosłych, podobnie jak kino dla dorosłych. Albo "prawo jazdy dla dorosłych" - też powinno być dostępne bez dyskryminowania dzieci?

Ludzie pracujący ciężko, którzy wyskakują z pracy na godzinę, aby zjeść cos w spokoju i nie dostać nerwicy żołądka, nie będą jeść w asyście dzieci wrzeszczących, biegających po lokalu i wspinających się po scianach na sufit. Po prostu zmienia lokal. A właściciel, żeby nie stracic klientów, zamknie wkrótce drzwi przed małymi dziećmi. Proste. Problem pozstanie jeszcze z rodzicami, którzy prowadzą małe, wrzeszczące dzieci na msze do koscioła, a także na koncerty (tez się zdarza!!!). I niech Szanowna Autorka czasem wczuje się w sytuację osoby terroryzowanej przez rodziny z mnóstwem drobiazgu za 500+, szczególnie w niedziele niehandlowe, kiedy ludzie mają mnóstwo czasu, z którym nie wiedza, co zrobić, więc wala w charakterze szarańczy do miejsc publicznych, np. do Łazienek w porze koncertów szopenowskich:))) Dajmy może tym nieszczęśnikom przynajmniej szansę zjedzenia obiadu w spokoju...

Jasne, najlepiej niech matki, które są same z dziećmi, nie chodzą do kościoła. I tak mają męki czyśćcowe odpuszczone...

Ja rzeczywiście nie chodziłam, bo mój mały synek zdecydowanie się nudził i stawał się wówczas kłopotliwy. Moi rodzice mnie zabierali, ale przykazywali, żeby być cicho i spacerować powoli tylko bocznymi nawami. Byłam spokojnym dzieckiem, wiec się stosowałam do przykazań i oglądałam sobie obrazy. Przy okazji uczyłam się literek: Sctus Andreas, Salvator...takie nazwy figurowały na pięknych ramach obrazów Michaela Willmana w warszawskim kościele Wszystkich Świetych. Ale trzeba przedtem zająć się dzieckiem, zamiast puszczać na zywioł i mieć w nosie, ze ktoś nie może się skupic na mszy

Widze dosc czesto jak mecza sie i matki i dzieci,naprawde nie moge dostrzec pozytywow takich sytuacji.