Grecki reżyser Yorgos Lanthimos lubi pokazywać eksperymenty na żywych ludziach. Bohaterami „Kła” było nastoletnie rodzeństwo, któremu rodzice stworzyli fikcyjną rzeczywistość – zamkniętą, wyizolowaną i całkowicie sztuczną, gdzie nawet język uległ perwersyjnemu przeinaczeniu. W następnym filmie, „Alpy”, pewna firma wyspecjalizowała się w bardzo osobliwych usługach: jej pracownicy wcielali się w postacie zmarłych niedawno ludzi, by pomóc w ten sposób bliskim nieradzącym sobie z żałobą. Świat, który ciągle ktoś próbuje na siłę ulepszać, musi opierać się na wzmożonej kontroli, przyjmującej u Lanthimosa postać aksamitnego terroru i wyrafinowanych socjotechnik. W takim świecie najważniejsze i najtrudniejsze staje się pytanie: „kim jestem?”. Jednakże zamiast paniki moralnej i apokaliptycznych wizji znajdziemy w filmach Greka jedynie absurdalne zakrzywienie rzeczywistości. W „Lobsterze”...