Kalendarz adwentowy: 140 zadań w 24 dni. Mignęło mi gdzieś i zadrżałam. Nie mam nic do kalendarzy, skrytek, kopert, pudełeczek. Ukrywania w nich cytatów, cukierków, zagadek. Do odliczania dni. Odliczajcie z pomocą czego chcecie. Ale już te zadania spowodowały moje drżenie. Może były w treści niewinne, nie wiem. Moje myśli spłoszone tym hasłem pognały we wspomnienia, przez które słowo „zadanie” zestawione z kontekstem religii wywołuje skręt kiszek.

Katecheza wczesnego dzieciństwa, premiująca ładny śpiew albo rysunek. Zwłaszcza lubiąca najczęściej dziewczęcą, kujońską przykładność. Rysunki, kolorowanie, szlaczki, schludne prowadzenie zeszytu, staranne kolorowanie kopiowanych świętych obrazków tak, by nie wychodzić za linię. Na lekcjach religii z mojego dzieciństwa początku lat 90. polska szkoła właśnie spotkała polski Kościół i wpadli sobie w objęcia. No a w tym gąszczu zadań...