Twórczość zmarłego w Wigilię angielskiego dramatopisarza Harolda Pintera próbowano określać na różne sposoby, w oksymoronicznych terminach poszukując syntezy złożonych, często niezrozumiałych obrazów teatralnych. "Komedie zagrożenia" czy "absurdalny realizm" miały się stać kluczami do zrozumienia wizji, których zasadniczym tematem była zawsze agresja na prywatną przestrzeń jednostki. Intymne, precyzyjne zbliżenia ukazujące hipnotyczną, niezdrową i pełną brutalności relację najczęściej dwojga ludzi okazywały się siecią uczuć i emocji, których korzenie tkwiły w sferze niedostępnej dla logiki i umykającej zdroworozsądkowej analizie.

Z perspektywy widać, iż najbardziej właściwą kategorią do opisu tego rodzaju postaci i obrazów okazuje się cisza - jeden z elementów, które kształtują odbiór Pinterowskiego dramatu.

Milczenie