W 2005 r. tak o Jarosławie Kaczyńskim mówili, przez zaciśnięte zęby, nawet jego przeciwnicy. Po 2007 r. pojęcie traciło na popularności. W 2010 r., przy okazji wyborów prezydenckich, wszyscy na chwilę wstrzymali oddech i znów mówili o niebywałej zdolności odzyskiwania politycznej pozycji. Ale potem można było wytykać Jarosławowi Kaczyńskiemu kolejne przegrane wybory i obserwować rozłamy w jego partii. Odchodzili i politycy liberalni, i ci bardziej radykalni, jak Zbigniew Ziobro, któremu wróżono rolę następcy Kaczyńskiego. Żaden nie odniósł sukcesu. Tymczasem PiS Jarosława Kaczyńskiego trwa – i w gruncie rzeczy niewiele mu brakuje do PO. Strategia mówienia codziennie o katastrofie smoleńskiej, zamiast Polaków zniechęcać, przynosi efekty, i nawet po drugiej stronie barykady pojawiają się głosy, żeby rewelacje Antoniego Macierewicza traktować poważnie.

Ziobro, Kluzik-Rostkowska,...