W ostatnim czasie wiele się pisze o sumieniu. W artykule “Gdy sumienie nakazom przeczy" (“Gazeta Wyborcza" z 15-16 XI 2003) o. Tadeusz Bartoś przyznaje sumieniu chrześcijanina prawo do negacji moralnego nauczania Kościoła (polemizowałem z nim w “GW" z 13-14 XII 2003). Natomiast ks. Jacek Prusak, podzielając tezy o. Bartosia, w tekście “Rozdrapywanie sumienia" (“TP" 50/03) pisze o sensach i bezsensach chrześcijańskiego poczucia winy. Dobrze, że obaj autorzy zwracają uwagę na sumienie jako najważniejszy czynnik w wychowaniu. Przestrzegają przed możliwymi wypaczeniami i wzywają do rzetelnego formowania sumień chrześcijan. Nie sposób czegokolwiek zarzucić przeprowadzonej przez ks. Prusaka psychologicznej analizie patologicznych sposobów przeżywania winy. Trudno jednak - w świetle nauki Vaticanum II i współczesnej wiedzy biblijno-teologicznej - zgodzić się z interpretacją...