Metafizyka dwugłowego cielęcia" to pierwsze spotkanie Michała Borczucha z tym autorem. Reżyser, który swój teatralny świat budował dotychczas przede wszystkim na repertuarze romantycznym i modernistycznym (Fredro, Büchner, Goethe, Wilde), stanął przed nowym wyzwaniem: metoda - polegająca na precyzyjnym wygaszaniu napięcia pomiędzy językiem i wpisaną w tekst "niedzisiejszą" wrażliwością a ostentacyjnie eksponowaną współczesną estetyką - tym razem nie mogła przynieść rezultatu.

Z drugiej strony znalazł Borczuch w Witkacym bliskiego krewnego. Obraz człowieka wyrzuconego na margines społeczeństwa i świata, temat zerwanych i bezskutecznie rekonstruowanych więzi, schemat relacji wewnątrz zamkniętej grupy - wszystko to buduje konfigurację dla teatru Borczucha typową.

Skandal ludzkiego ciała

Powiedzmy od razu:...