W potocznym rozumieniu wyrazy "Michnik" i "Wyborcza" traktowane są zresztą jak synonimy. Stąd charakterystyczne przełożenia: naczelny dostaje po nerkach za błędy wszystkich swoich dziennikarzy, a jego duch unosi się nad wodami każdego tekstu. I odwrotnie: każdy dziennikarz traktowany jest jak ideowe dziecko Michnika, bez odrębnych przekonań. Zrosły się te dwa pojęcia w jeden niemożliwy do rozwikłania splot. Splot, w którym kryje się przyczyna całego zła III RP.

Wszyscy oczekujący ponadpokoleniowej idei, która połączy, scali i da wspólny mianownik, mogą odetchnąć z ulgą. Oto jest. Prawdziwa wspólnota. Coś znacznie trwalszego niż efemeryczne pokolenie JPII. "GW" jako projekt ideologiczny jest passé. Można kupować, bo dają inserty i niezły program telewizyjny. Ale nie wypada przyznawać się w towarzystwie do jakichkolwiek powinowactw intelektualnych z tym...