Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Nerwowe biegania, niepokój, domysły i niepewność wpisują się w scenariusz szokującej prawdy o Zmartwychwstaniu Chrystusa. Biorąc pod uwagę doniosłość tej prawdy, można było oczekiwać na zgoła inny wariant wydarzeń poranka wielkanocnego.
Uzasadniony i naturalny byłby przecież alternatywny scenariusz tamtych zdarzeń. Aby wykluczyć niepewność, można było od razu podać ich precyzyjną, oficjalną wersję, która nie zostawiałaby miejsca na domysły. Aniołowie mogli przecież zorganizować jakiś odpowiednik konferencji prasowej, podczas której poinformowano by uczestników: "Chrystus zmartwychwstał. Po raz kolejny dobro zwyciężyło definitywnie intrygę i przemoc. Informacje o okolicznościach i sposobie zmartwychwstania będą podawane sukcesywnie. Wszystkich zainteresowanych serdecznie zapraszamy na spotkanie do Galilei, gdzie podany będzie następny komunikat".
Taka wersja poranka wielkanocnego rozpaliłaby zainteresowanie i pozwoliła uniknąć wieloznaczności, które przetrwały do dziś w różnych opisach spotkań ze Zmartwychwstałym. Aby rozwiać smutek wędrowców do Emaus, wystarczyłoby podać najnowszy komunikat. Sceptyczny Apostoł Tomasz nie musiałby określać mocnych warunków dotyczących dotykania Jezusowych ran. Wszystko byłoby znacznie prostsze. Tymczasem Chrystus prowadzi nas szlakiem rozterek i niepewności, na którym wątpienie jawi się jako zjawisko nie mniej realne niż wiara. Wiara wątpiących okazuje się normalną drogą wędrujących szlakiem Zmartwychwstania.
