Ta noc

Zobaczył i zapłakał,bo Bóg był małym dzieckiem,które, jak każde ludzkie niemowlę,witało świat płaczem. Dwie postacie pochylające się nad Dzieckiem:Matka i Mężczyzna uważany za ojca.Ta noc jest świadectwem Miłości.Gdyby nie Miłość,świat byłby nicością,absolutnym brakiem.Nie tylko każdy człowiek poczyna się z Miłości, Miłość jest początkiem wszystkiego. Ale ta noc jest także świadectwem nienawiści,bo Bóg rządy małej planetypowierzył człowiekowi,a człowiek miłość zmieszał z nienawiściąi zamienił Ziemię w planetę grobów.Szary cień krzyża,jaki ludzkość wzniosładziś narodzonemu Dziecku,wyciska swoje znamięna atmosferze cierpieniaotulającej Ziemię.Miał rację król Herod,miał rację Piłat i Sanhedryn;Miłość Dziecka narodzonego tej nocyzagraża światu nienawiści, podstępu i zła.Miłość zagraża każdej ludzkiej strukturzeopartej na niesprawiedliwości.Miłość zagraża każdej instytucji,która nie szanuje godności człowiekai handluje nim jak towarem,na którym można zarobić.Miłość zagraża każdemu człowiekowi,który łokciami odpycha innego człowieka,by być pierwszym w szeregudo miski zwanej sukcesem.Miłość zagraża każdej ludzkiej małości, którą stać tylko na to,by być bardzo małą.Miłość stworzyła świati Miłość dopełni jego przeznaczenia.Rządy nienawiści na planecie Ziemisą tragikomicznym epizodem bezsiły.Miłość zapali świati dokona jego przekształcenia.Tej nocy bierzemy do ręki opłateki dajemy kawałek innym ludziom,to nie pszenicazmielona na mąkęi trochę czystej wody,to Miłość, która po to się narodziła,by przemienić świat. Tekst pochodzi z książki "10.30 u Maksymilina", zawierającej zbiór kazań ks. prof. Michała Hellera wygłoszonych w kościele św. Maksymilina w Tarnowie. Zachęcamy także do wysłuchania homilii wygłoszonej przez ks. prof. Michała Hellera 25 grudnia 2012 r. w kościele św. Maksymiliana w Tarnowie, udostępnionej dzięki uprzejmości proboszcza tej parafii.