Szkice pojawiają się regularnie, niektóre mają kilka zdań, inne kilkadziesiąt. Te dłuższe to narracyjne fajerwerki: wycyzelowane, rytmiczne, błyskotliwe, dowcipne. Zapiski z tramwajów i autobusów, z osiedlowych ławek, supermarketów i parkingów, wreszcie – z własnego przedpokoju i kuchni. Rozpisana na dziesiątki miniatur oda do miasta Zgierza – którego nazwa podobno pochodzi od „miejsca zgorzałego, miejsca wypalania ogni ofiarnych lub od miejsca po wypalonym lesie”.

Wpis z 25 grudnia 2013 (153 lajki): „No więc ta Wigilia wczoraj i 46 w kierunku na Łódź. (…) Jadąc, obserwuję parę, która siedzi przede mną. (…) Zatem: oboje koło 30. Ona b. ładna, ale traktuje swoją urodę autodestrukcyjnie. Przez co rozumiem skórę w stadium głębokiego oranżu, zbyt krucze włosy, ubrokacone tipsy, małe beżowe róże w uszach do kurtki białej, zwykłej. Zaś on z powierzchowności sportowiec i patriota....