Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
A to za sprawą HoloLens – swojego najnowszego dzieła. Przypomina narciarskie gogle, ale przed oczami użytkownika wyświetla hologramy misternie wplecione w fizyczne otoczenie. Lewitujący rozmówcy ze Skype’a. Inżynierowie rzeźbiący trójwymiarowe modele własnymi rękami. Gra komputerowa tocząca się na stole. Wszystko, co dotąd widzieliśmy na ekranie komputera, teraz ma się stać częścią otoczenia.
I to odróżnia HoloLens od – wycofanych po bolesnej klęsce z rynku – okularów Google Glass. One miały być jeszcze jednym z akcesoriów, kolejnym sposobem obsługi komputera. HoloLens ma obalić mur między światem cyfrowym a analogowym. Ma być ucieleśnioną, namacalną Siecią.
To nie utopia rodem z cyberpunka. Urządzenie ma trafić na rynek jeszcze w tym roku. Testowali je już pierwsi dziennikarze. Wrażenia? HoloLens jest ciężki, pole widzenia, w którym pojawiają się jego „magiczne” efekty, jest niewielkie. Ale to doświadczenie i tak zmienia wszystko.
Pozostają dwa pytania. Po pierwsze, czy Microsoftowi uda się to, na czym poległo Google: pokaże, że fantastyczna technologia naprawdę może usprawnić nasze życie. W przeciwnym razie nikt HoloLens nie kupi.
I drugie, ważniejsze: gdzie będzie leżała granica „wzbogacania” rzeczywistości? Czy, mogąc wyczarować w domu świat pełen magii, będziemy chcieli zdjąć okulary i wrócić do nudnej realności?
Nie mogę się oprzeć wrażeniu, iż dokładnie takie same pytania padały, gdy na świecie pojawiała się fotografia, radio, film, telewizja, internet. Na szczęście raz za razem się okazywało, że rzeczywistość bardzo trudno czymkolwiek zastąpić. ©
Autor jest dziennikarzem naukowym Polsat News i stałym współpracownikiem „TP”.
