Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Czy to jest zdanie jeszcze zrozumiałe w naszym świecie? W świecie, w którym „brak Boga nie jest już dłużej odczuwany jako brak”? W którym nie odczuwamy nawet śladu pamięci o tym, że On istnieje? Wystarcza nam życie na poziomie tego, co ludzka natura daje nam tu i teraz. To nam odpowiada, wyznacza nasze aspiracje, jest wytłumaczeniem decyzji i czynów.
Czy Jezus nie ma racji? Czy wystarczy nam życie na poziomie „ciała”? Czy jest ono naprawdę satysfakcjonujące? Czy odpowiada naszym aspiracjom i godności? Czy nie jest czasami upokarzające?
Wiemy, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne... Owocami zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (Ga 5, 19-23).
Bez tego, co „rodzi się” w nas z Ducha, z Boga – czy jeszcze jesteśmy ludźmi?! Bez miłości, radości, pokoju, cierpliwości... wierności?
W tym momencie naszym się staje rzeczywiste pytanie Nikodema: jakże może człowiek zostać zrodzonym, będąc starcem? Czy może wejść do łona swojej matki i zostać powtórnie zrodzonym? Pytanie koresponduje z wcześniejszym zdaniem Jezusa: jeśli ktoś nie został zrodzony z góry, nie może widzieć Królestwa Bożego. Wszędzie, w każdym z tych zdań, jest użyta strona bierna! Człowiek nie może się SAM zrodzić z Boga; musi ZOSTAĆ ZRODZONY przez Boga! Nikt nie wchodzi sam do łona swojej matki. Nikt nas nie pytał o to, czy chcemy się począć – ta decyzja zapadła od nas niezależnie. Nasze życie jest decyzją naszych rodziców. I tak jest również w wymiarze łaski: człowiek musi zostać zrodzony – życie z Boga musi mu być dane!
Dobra Nowina jest tylko wtedy, gdy Bóg jest – stale i w odniesieniu do każdego – gotów rodzić. To jest Jego stała dyspozycja, Jego podstawowe odniesienie do człowieka. I stałe pragnienie, wręcz determinacja!
W rozmowie z Nikodemem Jezus nie tylko objawia, że Bóg nieustannie realizuje się w swoim OJCOSTWIE. Pokazuje także, jak to się dzieje. Jeśli ktoś nie został zrodzony Z WODY I Z DUCHA, nie może wejść do Królestwa Bożego.
Duch jest spermą (nasieniem) Ojca, ale łonem jest „Woda” (chrzest, Kościół). Mamy Ojca i Matkę tego życia, które w nas „jest z Ducha” – Ojca w Bogu, Matkę – w Kościele.
Z życiem z Ducha jest tak samo, jak z życiem z ciała: przychodzi jako dar, niezależnie od nas. Od nas jednak zależy, co z nim uczynimy. Możemy się przeciw niemu buntować, możemy się go wyrzec, mieć o nie pretensje, możemy z niego zrezygnować albo sprowadzić do wegetacji. Ale możemy też je afirmować, świadomie przyjąć, potwierdzić, pomnożyć, i – w końcu – PRZEKAZAĆ!
