Podobno Wojciech Młynarski, jeden z najważniejszych twórców powojennej kultury masowej, odchodzi powoli w zapomnienie. Trudno uwierzyć, że wykształcony przez niego sposób mówienia o PRL-u i Polakach w ogóle (pamiętne "Kto powiedział: kasjer dupa?"), podszyta smutkiem ironia oraz specyficzny szorstki liryzm mogą zniknąć z przestrzeni publicznej i stać się kolejną narracją dla wtajemniczonych. Ale jeśli nie mylą się specjaliści od kultury, najnowsza płyta "Raz Dwa Trzy" z interpretacjami piosenek napisanych bądź przetłumaczonych przez Młynarskiego przychodzi w dobrym momencie.

Tu uwaga: płyta nie jest wiernym odbiciem wykonań sprzed lat, akcenty są wyraźnie przesunięte. "Raz Dwa Trzy" stworzyło osobną całość, przesiąkniętą innym duchem, w niewielkim stopniu zależnym od oryginału. Młynarski swobodnie przemieszczał się pomiędzy drapieżnością, kabaretem, dynamiką...