Ranek w Karies, stolicy republiki mnichów. Pusto. Dachy domów pokrywa delikatna mgła, po ulicach snują się koty. Karies to mała wioska, kilkanaście domów zamieszkałych przez mnichów wybranych do reprezentacyjnych urzędów. Poza tym - poczta, posterunek policji, szpital. I najczęściej odwiedzane - dwa sklepy z żywnością oraz piekarnia. W centrum stoi Protaton, najstarsza świątynia na Górze Atos.

Koło południa z gór schodzą mnisi. Zazwyczaj pojedynczo. Starsi podpierają się kijem. Niespiesznie kroczą w czarnych habitach. Łagodny wiatr muska ich długie brody. Niektórzy gawędzą w dwójkach, krępi i roześmiani, ale są też wychudzeni pustelnicy. Jeden stoi przed sklepem. Ma brudny habit i pomarszczoną twarz, popija mleko z butelki, mocząc w nim siwą brodę. W ręce trzyma torbę jabłek.

Parking zapełniony już busami pielgrzymów.

W...