Bronek przeżył jeszcze nadchodzącą noc i zmarł następnego dnia w południe. Dowiedziałem się o tym z redakcyjnego telefonu. Proszono mnie jednocześnie o napisanie krótkiego wspomnienia, co w dzień po odejściu Bronka do Pana Boga, z oczywistą w takiej sytuacji wewnętrzną trudnością, czynię.

Pisanie ułatwia treść ostatniej naszej rozmowy. Jej tematem był z inicjatywy Bronka “Tygodnik Powszechny". Bo też więzią pomiędzy nami, poza przyjaźnią międzyrodzinną, był właśnie “Tygodnik". Dla niego był on najważniejszą sprawą w życiu i pasją codziennej pracy, a potem współpracy. Rozumiałem to zawsze i wszyscy to rozumieli, niezależnie od zmian personalnych w redakcji.

Ja w redakcyjnym lokalu na Wiślnej w Krakowie zjawiłem się z Warszawy pod koniec 1957 roku. Od lutego 1958 roku już stale, przez ponad 30 lat, zajmowałem biurko naprzeciw biurka Bronka...