Taka sztuka dawno nikomu się nie udała: Eduardo Mendoza jest bodaj jedynym prócz Artura Péreza Reverte hiszpańskim współczesnym prozaikiem, który rychło doczeka się polskiej edycji praktycznie całego swojego dorobku. Nie osiągnęli tego, jak dotąd, tak znaczni luminarze pióra z Hiszpanii jak Javier Marías czy Antonio Mu?oz Molina, którzy, choć bardzo cenieni u siebie i intensywnie tłumaczeni, u nas, mimo kilku opublikowanych powieści, nie przedarli się wcale do szerszej czytelniczej świadomości.

Lekka komedia

Mendoza nie od razu stał się pupilem publiczności i recenzentów, ale jego polskie dzieje sięgają 1980 r., kiedy to ukazał się przekład debiutanckiej "Prawdy o sprawie Savolty". W Hiszpanii powieść narobiła szumu, a to dlatego, że mieściła w sobie sugestywny opis przedwojennej Barcelony oraz kryminalne wątki - a takie...