Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
„Panie, jak się namnożyło nieprzyjaciół moich! Wiele ich powstaje przeciwko mnie. / Wiele ich mówią o duszy mojej: Niemać ten ratunku od Boga. Sela. / Ale Ty, Panie, jesteś tarczą moją, chwałą moją i wywyższającym głowę moję. / Głosem swym wołam do Pana, a wysłuchał mię z góry świętej swojej. Sela… / Powstań, Panie! Wybaw mię. Boże mój! Albowiemeś ty uderzył w lice wszystkich nieprzyjaciół moich, zęby niebożników pokruszyłeś. / Od Panać jest wybawienie, a nad ludem błogosławieństwo twoje. Sela”.
Psalm jest wołaniem o pomoc Boga. Tą pomocą ziemską, jak najbardziej realną, służy tajny zausznik króla Dawida Chusaj, który wkręcił się do najbliższego otoczenia Absaloma i został obok Achitofela jego doradcą. Na pytanie nowego prawie króla, dlaczego przeszedł na jego stronę, padły następujące słowa: poszedłem za tym, kogo „obrał Pan, i lud ten, i wszyscy mężowie Izraelscy, tego będę i z nim zostanę” (2 Sm 16, 18). Słowa są dwuznaczne.
Nie sposób w nich znaleźć oczywistej deklaracji wsparcia Absaloma, ale zapewne ktoś, kto w tym momencie czuł swoją wyższość, czyje ego znacznie urosło, nie słyszał ironii w słowach Chusaja. Taki jest zwykle los nawet nie zarozumialców, co zapatrzonych w siebie egotyków. Wszak równie dobrze można było te słowa czytać jako wyraz wierności Dawidowi. A takimi były. W każdym razie chodziło o radę, o pytania młodego wodza, jak pokonać Dawida, który z resztką swoich żołnierzy błąkał się gdzieś nad Jordanem. Nie miał dokąd uciekać. Na południu byli Filistyni. Niedaleko zaczynała się wielka pustynia. Dlatego doradca króla Achitofel mówił, że Dawida trzeba zaatakować z marszu. Nie dać mu uciec i przygwoździć go w chwili największej słabości. Wojsk po stronie Absaloma było dosyć, żeby szybko sprawę załatwić.
Chusaj natomiast uważał, że Dawid jest zbyt doświadczonym żołnierzem, by dał się tak zaskoczyć. Trzeba, mówił, zorganizować liczną armię, złożoną ze wszystkich plemion Izraela, zaopatrzyć ją w broń oraz żywność i dopiero wtedy zapolować na Dawida. Rada Achitofela była dobra, ale Bóg sam wmieszał się do dyskusji i zalecił Absalomowi, by poszedł za pomysłem Chusaja. Bóg – czytamy – chciał przywieść złe na uzurpatora i dlatego pomógł jego przeciwnikom. Chusaj wysłał wiadomość kapłanom, co uradzono, i polecił Dawidowi, by nie zostawał tej nocy na równinach pustyni, i bez zwłoki przeprawił się przez Jordan. Z tym zaleceniem ruszyli synowie kapłanów. Wyszli z Jerozolimy i po drodze schowali się w studni. Szukali ich wartownicy Absaloma. Ale niewiasta rozciągnęła na wierzchu studni płachtę i nasypała na nią krup. Wyglądało to tak, jakby dawno nikt do studni nie zaglądał.
Dawid poszedł za radą Chusaja. Również Absalom wybrał rady Chusaja. Wtedy Achitofel osiodłał swego osiołka. Wrócił do swego domu. Zrobił w nim porządek i się powiesił. Może przeczuwał, że na skutek wybranej przez Absaloma taktyki wojennej przegra, a z przegraną przyjdzie osobista klęska doradcy. Nie wiemy. Biblia jest tu wyjątkowo oszczędna i sucha. ©
