Informacja, że zdecydowana większość Polaków nie ufa partiom politycznym, nie będzie zapewne dla nikogo wielkim zaskoczeniem. Narzekanie na upartyjnienie polskiego życia publicznego stało się już niemal rytualne. Raz po raz, podsycane nierzadko przez samych polityków, powracają też oskarżenia, iż partie są „odklejone” od ludzi.

Nauczyliśmy się traktować je jako mniej lub bardziej konieczne zło. Przestaliśmy wiązać z nimi nadzieje na ożywienie polskiej polityki; na uczynienie jej areną negocjacji i sporu pomiędzy wyrazicielami odmiennych i skonfliktowanych, ale autentycznych potrzeb społecznych. Ta rezygnacja nie obyła się bez konsekwencji. Zamiast prowadzić demokratyczną grę polityczną, starając się pozyskać wyborców, by jak najlepiej reprezentować ich interesy, partie zaczęły budować dekoracje do spektaklu, który pozwala im w gruncie rzeczy zrezygnować z polityki i zajmować...