Olga Boznańska i Józef Pankiewicz byli ulubionymi malarzami moich rodziców. W dzieciństwie oglądałem reprodukcje portretów, martwych natur i pejzaży. Należąc do średniego mieszczaństwa, nie mieliśmy na co dzień do czynienia z końmi. Widywałem je na ulicy zaprzęgnięte do wozów i dorożek, latem na wakacjach, ale przestrzegano mnie, bym nie podchodził za blisko. Zapamiętałem sprzed wojny okrzyki handlarza z warszawskiego placu Kercelego, gdzie można było dostać wszystko, więc i podróbki, często udane, rzeczy modnych:

Kossaki, Kossaki

Dziewczę, ułan i krzaki

Ten zbyt lapidarny opis jakoś łączył się u mnie z przeświadczeniem, że rodzina K. to nie są malarze dla naszej sfery. Konie! Tak, ale Piotra Michałowskiego.

Między końcem wojny a majem '47 mój ojciec miał okazję dokładnie obejrzeć wielkie muzea włoskie i angielskie. W swym wojennym bagażu...