„Po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej” – ogłosił w 1950 r. Pius XI nowy dogmat dotyczący Maryi. Ale już przecież starożytni Ojcowie pisali, że jej ciało nie uległo zepsuciu, a aniołowie dziwili się i radowali, widząc ją pośród siebie. „Niemożliwym było, aby Twoje ciało, to naczynie godne Boga, w proch się rozsypało po śmierci” – zapewniał w początkach średniowiecza św. German. Malarze też nie czekali na dogmat, ale już od wieków pokazywali ją unoszoną, wśród chmur i aniołów. Tej sceny nie znajdziemy jednak w Piśmie Świętym. To apokryfy interesowało – więc dopowiedziały, że tak mogły wyglądać jej ostatnie chwile. Pius XII wniebowzięcie opisał, ustanawiając dogmat, oględnie. Papież nie wdaje się w niegdyś żywe i dzielące teologów dyskusje, czy zmarła, czy też nie. Mówi, że to się stało „po zakończeniu ziemskiego życia”, a to skromna...