Gdy w Azji Środkowej władcy wzywają poddanych na wybory, nie oznacza to, że gotowi są poddać się ich osądowi. Ani tym bardziej, że dopuszczą rywali do walki o władzę i zmierzą się z nimi na równych prawach. Wybory – teoretycznie wolne – w Taszkiencie, Aszchabadzie czy Baku oznaczają jedynie, że panujący władca pozwala łaskawie poddanym złożyć sobie hołd – w ten sposób, że pozwala im wybrać się na kolejną kadencję.

Azja Środkowa – ciągnąca się między Syberią i Hindukuszem oraz górami Tień Szań i nadkaspijskimi pustyniami – od wieków uchodzi za światową stolicę satrapii, ojczyznę Tamerlana, emirów i chanów. Podbici przez Rosjan, przemienili się w poślednich kacyków podległych Kremlowi, ale nie zmienili na jotę zwyczajów i sposobów sprawowania rządów.

Pozostali im wierni także wtedy, gdy ćwierć wieku temu wraz z upadkiem komunizmu zawaliło się sowieckie imperium, jego...