Jan, autor Apokalipsy, mówi: „Ujrzałem nowe niebo i nową ziemię, pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły. (…) I zobaczyłem, że z nieba od Boga zstępuje Miasto Święte, nowe Jeruzalem (…). Świątyni w mieście nie widziałem, gdyż jego świątynią jest Pan, Bóg Wszechmocny, i Baranek. Miastu nie potrzeba też słońca ani księżyca, bo oświetla je chwała Boża, a Baranek jest jego lampą”. Oto jesteśmy świadkami wielkiego pojednania, jak się wydawało, dwu przeczących sobie i chcących siebie zdominować, stąd walczących ze sobą rzeczywistości: sacrum i profanum.

Idąc kiedyś z Kasprowego na Świnicę, spotkałem grupę nastolatków z zakonnicą, pewnie katechetką, odmawiających różaniec. Kiedy skończyli ostatni dziesiątek, siostra zaczęła grupę pospieszać, chcieli jeszcze przed zejściem do stacji kolejki zjeść kanapki. Młodzi siedzieli cały czas odwróceni plecami do Świnicy,...