„Wraz z PRL-em zniknęły z ulic naszych miast tabuny pijaczków” – pisze ks. Adam Boniecki w edytorialu do numeru „TP” poświęconego w dużej części alkoholizmowi. Ja takich pijaczków pamiętam. Pałętali się po osiedlu, wystawali godzinami pod zamkniętą budką z kwiatami, przesiadywali na ławeczkach. Chodziłam wtedy do podstawówki, a chłopcy ze szkoły śmiali się z tych ludzi. Nie funkcjonowało jeszcze słowo „obciach”, ale bycie nietrzeźwym w oczach nas, dzieci, było tym dzisiejszym „obciachem”. Te dzieci, dziś dorosłe, na alkoholowe imprezowanie wydają więcej pieniędzy, niż osiedlowi pijaczkowie kiedykolwiek widzieli. I, dla odmiany, wstydzić się musi ten, kto nie pije. Czyli ja.
Z alkoholem po raz pierwszy zetknęłam się podczas wycieczki integracyjnej w pierwszej klasie liceum. Koledzy i koleżanki pili przez całe noce, a wychowawca i pani od biologii zamykali się w swoim pokoju,...