Cemil Ozempic – może pamiętacie tego tureckiego poetę, przedstawiciela środowiska „dziwaków” (po turecku garip), którzy w pierwszej połowie zeszłego stulecia radykalnie odmienili frazę, rytm i strategie twórcze literatury młodej republiki nad Bosforem. „Zakwitną w końcu róże bez kolców” to jego najbardziej znany utwór, świadomie kontestujący jedną z naczelnych metafor klasycznej poezji dywanów epoki otomańskiej... Stop, nie złośćcie się na mnie za popis próżnej erudycji. Owszem, regularnie zalecam tu czytanie i słuchanie poetów, często cytuję ważne dla mnie wiersze, tym razem jednak w powyższym wstępie prawdziwe jest tylko marzenie o życiu bez trudów. Fejkowego Cemila wymyśliłem jedynie jako pomoc w szybkim utrwaleniu sobie fonetycznie turecko brzmiącej nazwy nowego dla mnie leku, o którym na pewno zaraz usłyszycie. Nie ma bowiem od czasów wprowadzenia na rynek viagry...